| Een hulpmiddel dat de variaties in de elektrische impedantie van de borstkas registreert die worden veroorzaakt door de activiteit van de hartspier, doorgaans gemeten op het lichaamsoppervlak. Er wordt een stroom door het lichaam geleid; het product van deze stroom en de lichaamsimpedantie is het potentiaalverschil tussen twee meetelektroden. De grafische weergave van de verandering van de impedantie in de tijd wordt vastgelegd in een schema (impedantiecardiogram). Dit hulpmiddel wordt gebruikt om de werking van de hartspier te onderzoeken, voor diagnosticering van bepaalde hartafwijkingen en om trends of veranderingen in de hartfunctie aan het licht te brengen, met name het hartminuutvolume. Sommige typen kunnen aanvullende metingen verrichten (bv. pulsoxymetrie, bloeddruk). |
